آنچه در بالادست اتفاق می افتد بر روی پایین دست ها تأثیر می گذارد
در سرتاسر حوضه، تصمیمات اتخاذ شده در مسیر رودخانه، بهتر یا بدتر، بر روی رودخانه‌های پایین‌رود تأثیر می‌گذارد. اما این باعث نمی‌شود که از دست دادن زمین خانوادگی یا تغییر شیوه زندگی آسان‌تر شود.
یک جامعه روستایی در مرز ایلینوی-میسوری در منطقه ای به نام Dogtooth Bend با این تغییر دست و پنجه نرم می کند. پس از چندین نقض و سیل، سپاه ارتش به این نتیجه رسید که بازسازی خاکریز منطقه از نظر مالی امکان پذیر نیست. در سال 2019، مالکانی که مایل به تبدیل زمین‌های کشاورزی خود به دشت‌های سیلابی فعال هستند، شروع به درخواست برای حق ارتفاق تالاب از طریق خدمات فدرال حفاظت از منابع طبیعی کردند که به آنها غرامت می‌دهد، اما در حال حاضر سود بیشتری از سوی مالکان وجود دارد تا پولی که برای پرداخت آنها وجود دارد.
در همین حال، ممفیس، حدود 180 مایلی پایین‌تر از می‌سی‌سی‌پی از Dogtooth، در حال بازسازی یک پارک 30 هکتاری در حاشیه رودخانه خود است – آخرین تلاش در تلاش مداوم برای بازیابی پیوند تاریخی و فرهنگی شهر با رودخانه. این فرآیند شامل ساخت تالاب هایی برای جذب آب سیل در هنگام بالا آمدن رودخانه است.
کالین ولنکمپ، مدیر اجرایی ابتکار شهرها و شهرهای رودخانه می سی سی پی و یکی از ساکنان سنت لوئیس، می گوید که شهرهای سراسر حوضه در حال بررسی پروژه های مشابه هستند. بسیاری از آنها به آرامی زیرساخت ها را از رودخانه دور می کنند. اما در پایین رودخانه، شهرها فقط می توانند کارهای زیادی برای محافظت از خود انجام دهند. برخی شروع به اتصال مجدد به مناطق پس‌آب رودخانه در حوزه قضایی خود کرده‌اند، اما به طور کلی به زمین‌های کشاورزی وسیع در بالادست برای جذب آب سیل بیشتر تکیه می‌کنند.
در نزدیکی انتهای رودخانه می سی سی پی، نیواورلئان در شرف تبدیل شدن به بخشی از پروژه بلندپروازانه روی رودخانه است. برای هزاران سال، می سی سی پی رسوبات را به پایین دست حمل می کرد و آن را در دهانه رودخانه ته نشین می کرد و دائماً تالاب ها و جزایر سدی ایجاد می کرد که به محافظت از خط ساحلی از طوفان و فرسایش کمک می کرد. اما از زمانی که رودخانه خاکریز شد، این روند کاملا متوقف شد و دلتا بیش از 440000 هکتار زمین را از دست داد و خط ساحلی و شهر نیواورلئان را به خطر انداخت. با این حال، اکنون، ایالت لوئیزیانا برنامه ریزی برای دو پروژه “انحراف” را آغاز کرده است که هدف آن اجازه دادن مجدد رسوب به دلتا است. یکی از آنها آب و رسوب بیشتری را از شهر دور می‌کند و به رودخانه آچافالایا بازمی‌گرداند، یک اکوسیستم خلیج 1 میلیون هکتاری از رودخانه‌ها و دریاچه‌های کم جریان که از لحاظ تاریخی آب رودخانه می‌سی‌سی‌پی را به خلیج مکزیک رسانده است. این باتلاق از بیش از 400 گونه حیات وحش و آبزی پشتیبانی می کند. کنسروانس در 10 سال گذشته با دولت و مالکان برای حفاظت از آچافالایا کار کرده است.
مدافعان می گویند وقتی همه این پروژه ها کار می کنند، پتانسیل کاهش سیل در پایین دست و بهبود کیفیت آب را دارند. اما از آنجا که هر منطقه به جوامع بالادست متکی است، برای جلوگیری از سیل به همسایگان خوب نیاز است.
این چیزی است که کریس رایس، زیست شناس لوئیزیانا، در شهرستان خود به آن اشاره می کند. او در سال 2009 توسط TNC استخدام شد تا روی پروژه ای که به بزرگترین پروژه بازسازی دشت سیلابی در دره رودخانه می سی سی پی تبدیل می شود، کار کند. این پروژه که قبلاً به عنوان مزارع Mollicy شناخته می‌شد – محل یک مزرعه شکست خورده سویا – پروژه بازسازی مانند بسیاری دیگر، با شکسته شدن خاکریز آغاز شد.
در سال 2009، TNC و سرویس ماهی و حیات وحش ایالات متحده برنامه ریزی کرده بودند که از خاکریز جداکننده رودخانه اواچیتا از ملک 16000 هکتاری که TNC از مالک سابق خود خریداری کرده بود، عبور کنند. اما پس از آن رودخانه اوضاع را به دست گرفت و آب‌ریزها را برای آنها منفجر کرد.
رایس می‌گوید: «وقتی این رخنه رخ داد، سطح آب پایین دست در مونرو، لوئیزیانا، حدود یک فوت کاهش یافت.
زمین، از آنجایی که دوباره با سرو طاس، بلوط، چوب پنبه، زبان گنجشک و دیگر درختان کاشته شد و در مکان‌های مختلف به رودخانه متصل شد، اکنون بخشی از پناهگاه ملی حیات وحش Upper Ouachita است. ماهی‌ها می‌توانند از رودخانه به تالاب‌های احیا شده بروند تا به دنبال غذا بگردند. و مزرعه سابق بار دیگر توقفگاهی برای پرندگان مهاجر است.
در سال 2020، آب‌ها در بسیاری از حوضه رودخانه می‌سی‌سی‌پی فوقانی به طرز رحمتی کم ماندند. در کانتی آچیسون، میسوری، سپاه ارتش یکی از دو لنگه آسیب‌دیده را همانطور که ایستاده بود، وصله و تعمیر کرد. عقب نشینی سیل دیگر در اوت آغاز شد و قرار است تا آوریل 2021 به پایان برسد.
در مرحله بعد، بازسازی زمینی به مساحت 1100 هکتار که دوباره به رودخانه متصل شده است، آغاز خواهد شد. تالاب های جدید فضای بیشتری به رودخانه و پرندگان آبزی می دهد. سایر جوامع در حال تماشای منطقه Levee شهرستان آچیسون هستند. آنها منتظرند ببینند این عقب‌نشینی چگونه به جامعه کمک می‌کند تا از سیل‌های آینده جان سالم به در ببرد، قبل از اینکه تصمیم بگیرند که آیا این یک گزینه مناسب برای زمین‌های خودشان است یا خیر.
در Dogtooth Bend، در ایلینوی، خرید حق ارتفاق تالاب به زودی به جبران خسارت مالکانی که زمین خود را از تولید خارج کرده اند، کمک خواهد کرد. و در پایین رودخانه در سایت مزارع Mollicy سابق، رایس و دیگران در حال نظارت بر اثرات بازسازی هستند و به نظارت بر کیفیت آب رودخانه Ouachita در آینده ادامه خواهند داد. رایس در همان نزدیکی بزرگ شد، ماهیگیری کرد و در آبی که اکنون آلوده شده بود شنا کرد. او درباره دختر چهار ساله‌اش می‌گوید: «امروزه هرگز اجازه نمی‌دهم دختر کوچکم این کار را بکند. اما شاید بتوانم به ایمن‌تر کردن آن برای نسل‌های آینده کمک کنم.»
ولنکمپ، مدیر اجرایی ابتکار شهرها و شهرک‌های رودخانه می‌سی‌سی‌پی، می‌گوید در همین حال، شهرک‌ها و شهرهایی در امتداد می‌سی‌سی‌پی در حال مبارزه برای تصویب قانونی هستند که بودجه بیشتری برای آماده شدن برای بلایای آینده فراهم کند. او می‌گوید، اما در میان همه سیل‌ها و هزینه‌های مبارزه با آنها یا سازگاری با آنها، زندگی و کار در کنار رودخانه می‌سی‌سی‌پی هنوز برای بسیاری ارزش دارد.
ولنکمپ می‌گوید: «هنوز فکر می‌کنم این زیباترین مکان روی زمین است. ما فقط باید رفتارمان را تغییر دهیم تا با آن مطابقت داشته باشیم. روزهایی که سعی می‌کردیم آن رودخانه را برای خود تغییر دهیم، گذشته است. این دیگر کار نمی کند.»
