تریپل سولفای موضعی و عوارض آن

تریپل سولفای موضعی نوعی آنتی بیوتیک است که با باکتری ها و قارچ های موجود در پوست مبارزه می‌کند. این دارو برای درمان و یا پیشگیری عفونت در نواحی از پوست که دچار سوختگی شده اند بکار می‌رود. همچنین این دارو در درمان عفونت قارچی و میکروبی واژن، واژینیت ناشی از هموفیلوس واژینالیس و گاردنلا مصرف می‌گردد. این دارو به صورت کرم واژینال یا قرص واژینال در دسترس است.

عوارض جانبی

عوارض جانبی تریپل سولفای موضعی ممکن است شامل واکنش های حساسیتی به دارو باشد، مانند خارش، قرمزی پوست، التهاب یا تحریکی که قبل از درمان وجود نداشته است. همچنین ممکن است بثورات پوستی، تورم، زخم نواحی تحت درمان، تب، لرز، کبودی یا خونریزی، ضعف غیر معمول، بی رنگی یا زردی پوست، ادرار تیره رنگ، کم شدن دفعات ادرار و یا تاول های حاد و قرمزی پوست رخ دهد. در صورت بروز علایم واکنش آلرژیک شدید مانند ورم کهیر، مشکل در تنفس، تورم صورت، دهان، لب ها و گلو باید فوراً به اورژانس مراجعه کرد.

تریپل سولفای موضعی نوعی آنتی بیوتیک سولفانامیدی است که شامل سه داروی سولفاستامید، سولفاتیازول و سولفابنزامید می‌شود. این داروها با مهار یک آنزیم باکتریایی به نام دی هیدروپتروات سنتتاز که در ساخت اسید فولیک نقش دارد، رشد باکتری‌ها را متوقف می‌کنند. این دارو به صورت کرم واژینال یا قرص واژینال در دسترس است.

نحوه مصرف

نحوه مصرف تریپل سولفای موضعی بستگی به شکل دارویی آن دارد. اگر به صورت کرم واژینال است، باید با استفاده از یک اپلیکاتور به داخل واژن وارد کنید. اگر به صورت قرص واژینال است، باید با استفاده از یک فروکننده به داخل واژن فرو کنید. تریپل سولفای موضعی را معمولاً دو بار در روز (صبح و عصر) مصرف می‌کنید. دوره درمان را باید کامل انجام دهید، حتی اگر در زمان قاعدگی باشید. قبل و بعد از مصرف دارو، دست‌هایتان را بشویید. از تماس دارو با چشم‌ها، بینی و دهان خودداری کنید. از پوشیدن لباس‌های تنگ یا پلاستیکی پرهیز کنید. در طول درمان، از مقاربت جنسی خودداری کنید یا از کاندوم استفاده کنید.

تریپل سولفای این داروی ضدعفونی کننده که در درمان عفونت‌های واژینال و پوستی مصرف می‌شود. همان طور که قبلا اشاره کردیم این دارو ممکن است عوارض جانبی مانند حساسیت، خارش، قرمزی و بثورات پوستی داشته باشد. برخی از جایگزین‌های ممکن برای این دارو عبارتند از:

• سولفادیازین: یک سولفانامید دیگر که در درمان سوختگی‌های پوستی و عفونت‌های باکتریایی کاربرد دارد.
• کلوتریمازول: یک داروی ضدقارچ که در درمان عفونت‌های قارچی واژینال، پوست و دهان مؤثر است.
• مترونیدازول: یک آنتی‌بیوتیک که در درمان عفونت‌های باکتریایی و پروتوزئایی واژینال، روده و دستگاه تناسلی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

لطفاً قبل از استفاده از هر گونه جایگزین با پزشک خود مشورت کنید.

پیشگیری از عفونت واژینال

پیشگیری از عفونت واژینال ممکن است با رعایت نکات بهداشتی و اجتناب از عوامل تحریک کننده آسان‌تر باشد. برخی از راه‌های پیشگیری از عفونت واژینال عبارتند از:

• استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی برای جلوگیری از انتقال بیماری‌های مقاربتی.
• پرهیز از دوش واژینال، اسپری‌ها، پودرها، صابون‌ها، عطرها و محصولات معطر دیگر که ممکن است تعادل باکتریایی واژن را به هم بزنند .
• تعویض سریع لباس خیس یا تنگ مانند لباس شنا یا لباس ورزشی.
• استفاده از لباس زیر نخی و تمیز.
• شستشوی ناحیه تناسلی با آب گرم و بدون صابون.
• خشک کردن خوب ناحیه تناسلی پس از شستشو.
• مصرف مواد غذایی پروبیوتیک مانند ماست، کفیر و شیر زرده که ممکن است به حفظ تعادل باکتریایی واژن کمک کنند.
• کنترل قند خون در صورت داشتن دیابت.
• مشورت با پزشک در مورد تغییر قرص‌های ضد بارداری یا داروهای دیگر که ممکن است سطح هورمون‌های شما را تغییر دهند.

علائم داشتن عفونت واژینال

عفونت واژینال ممکن است با علائم مختلفی نشان داده شود که بستگی به نوع عفونت دارد. برخی از علائم رایج عفونت واژینال عبارتند از:

• خارش و سوزش در اطراف واژن و دهانه واژن.
• تغییر در مقدار، رنگ، بو یا بافت ترشحات واژینال.
• درد یا سوزش در هنگام ادرار کردن یا مقاربت.
• خونریزی واژینال یا لکه بینی غیرطبیعی.
• تورم یا قرمزی در بافت‌های واژن یا دهانه واژن.

برخی از انواع عفونت واژینال ممکن است علائم خاص خود را داشته باشند. به عنوان مثال:

• عفونت قارچی واژن معمولا با ترشحات پنیری، سفید و غلیظ همراه است.
• عفونت باکتریایی واژن معمولا با ترشحات سفید مایل به خاکستری یا زرد که بوی شبیه به ماهی دارد همراه است.
• تریکومونیازیس یک عفونت انگلی است که معمولا با ترشحات کف‌آلود رنگ زرد مایل به سبز همراه است.

برای تشخیص دقیق نوع عفونت، لازم است به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است از شما سؤالاتی درباره علائم، تاریخچه پزشکی، شرایط بهداشتی و رابطه جنسی شما بپرسد. همچنین ممکن است نمونه‌ای از ترشحات واژینال شما را برای آزمایش آزمایشگاهی بگیرد. این آزمایش‌ها معمولا به صورت فوری یا در عرض چند روز نتایج خود را نشان می‌دهند.